Ja, ja, ja, ik wil wel en ik ga wel
Wat waren mijn ouders blij dat een kind van hen in haar geboortehuis wilde gaan wonen. Mijn vader heeft nog meegemaakt dat we de deal sloten. Helaas is hij kort daarna overleden. Zo jammer, we hadden hem graag over het weiland zien scheuren met de John Deere grasmaaier. Had hij helemaal geweldig gevonden. Terug naar waar we gebleven waren, de deal was gesloten... We hadden een hele oude boerderij van 400 jaar oud gekocht en hoe nu verder? Kijk, daar zijn we samen goed in, we zijn avonden lang gaan brainstormen. Ik wilde mijn ouderlijk huis niet verkopen en Jan wilde graag een nieuw huis laten bouwen helemaal naar ons zin. Het eureka moment was om de boerderij om te toveren tot een groot vakantiehuis en op ons perceel van 10.000 m2 een nieuw huis voor onszelf te bouwen. Hier begint ons ‘ik vertrek’ verhaal, want zo eenvoudig was het niet. Dus van nee, nee, nee, ik wil niet, werd het “ja, ja, ja, ik wil wel”. Problemen met de gemeente, een aannemer die 1,5x over het budget ging, constant beslissingen nemen, voor de zoveelste keer weer helemaal in de rat race zitten en héél, héél, héél hard werken. Op Moederdag stond Jan zelfs dakpannen schoon te spuiten, in de ijzige kou. Waar waren we in vredesnaam aan begonnen?
Eind goed al goed. We woonden met heel veel plezier twee jaar in de boerderij en in die tijd werd ons eigen huis gebouwd. Daarna werden er terrassen, veranda’s, schuurtjes en sauna’s gebouwd en konden we gaan verhuren. Wat was het spannend in het begin, wij vonden het helemaal geweldig, echter, als ik foto’s bekijk van de start, dan is de tuin nog wel erg armetierig. Ha, ha, dat hadden wij helemaal niet door, zo zaten wij op onze roze wolk te genieten van wat we gepresteerd hadden. Ons kleine huisje was in het begin onze schuur, dit noemden wij altijd gekscherend ‘het appartement van mijn moeder’, hier bouwden we nog een mooi vakantiehuisje voor 4 personen met een sauna en een jacuzzi en ook hier geniet je van dat prachtige fenomenale uitzicht.
Jan en Marieke zouden Jan en Marieke niet zijn als ze nu weer geen nieuwe plannen hadden. Wat dan? Kunnen jullie nou nooit eens rustig op jullie kont gaan zitten? Tsja, dat kan wel als we later groot zijn ????. Kortom, wij hebben ons zelfgebouwde huis (nr. 15) per 1 oktober 2022 verkocht en... we gaan terugverhuizen naar nr. 13. Dat betekent dat per begin september 2022 ons grote vakantiehuis niet meer wordt verhuurd.
Graag willen wij al onze gasten die wij in al die jaren ontvangen hebben, héél hartelijk danken voor hun bezoek. Het was altijd een feestje ????. Dus... geen groot vakantiehuis meer, maar alleen nog ons kleine huisje in de verhuur en dat is prima. Meer rust in de tent om ook (nog) meer te gaan genieten van onze kinderen en kleinkind en van onze prachtige golfsport die wij samen beoefenen. In dit project hebben we ook weer erg veel zin. Mijn moedertje, 92 jaar, moest er helemaal van huilen dat wij weer teruggaan naar “haar” stekkie, waar ze meer dan 50 jaar gewoond heeft met mijn vader. Lees nog even mijn blog over hoe het vroeger was in de boerderij. Vind ik leuk!
Ik eindig het “over ons” verhaal met een mooie quote van William Blake: Alles wat nu werkelijkheid is, was eerst een onmogelijke droom! En die onmogelijke droom hebben wij ook nog uitgevoerd door een appartement in Spanje aan te schaffen met uitzicht over de golfbaan en tien autominuutjes naar het mooie strand van Cala de Mijas.
Heb je al zin om te komen genieten van ons fenomenale uitzicht van 5 km. Boek ons huisje voor 4 personen met sauna en jacuzzi en geniet van de duinen en het strand. We ontmoeten je graag! Of... kom bij ons logeren in Cala de Mijas, Andalusië, Spanje en geniet van de mooie stad Malaga, het strand van Cala de Mijas of de golfbaan van La Cala Golf.